Langs geweest bij Jan Smit (Hondamobilia) in NL, om het vervroegde verjaardagscadeau voor mezelf op te halen: Twee S2000 Transformers schaalmodellen uitgestald in een plexiglazen vitrine.
Deze miniaturen worden al behoorlijk zeldzaam. En twee exemplaren, inclusief display cabinet, kom je al helemaal nooit tegen.
De prijzen zullen de komende jaren bijgevolg enkel stijgen, but that's not the point, ik wou ze gewoon hebben.
Jan's woonst ademt gewoon Honda; verschillende kamers staan volgestouwd met schaalmodellen, boeken, posters, etc., in alle formaten, kleuren en modellen.
Je kan het haast zo gek niet bedenken of Jan heeft er wel een exemplaar van.
Omdat vooral de S2000 een speciaal plekje in mijn autohart heeft, nam ik ook nog een paar exclusieve brochures mee.
- een Nederlandstalige pre-launch flyer
- een Japans- Engelstalige prototype brochure (je kan aan een aantal kleine details zien dat de afgebeelde auto nog één van de laatste pre-productie wagens is: het ontbreken van koplampsproeiers op de voorbumper en Honda badges op de voorspatborden, het nog aanwezige S2000 logo op de kofferklep, etc.)
Uit deze folder blijkt dat de S2000 in het Verno segment van het Japanse Dealernetwerk verkocht werd. Verno stores mag je zien als verkooppunten voor de meer sportieve / niche modellen waaronder de Prelude.
Extra info over Verno, Primo en Clio vind je desgewenst hier: https://en.wikipedia.org/wiki/Honda
- een Japanse Dealer brochure (modeljaren '04-'05 = zelfde uitvoering als mijn eigen S2K), inclusief JDM price list
Dit is één van de mooiste brochures die ik bezit. Deze is zeer gewild door verzamelaars omdat de foto's binnenin bijzonder fraai zijn.
Vele afbeeldingen kom je trouwens ook online als wallpaper tegen. Just Google it De plaatjes spreken voor zich: een kleine selectie van het lekkers...
Top of the bill was echter Jan's garage...
Naast een blauwe Insight voor dagelijks gebruik, bezit Jan eveneens een CRX Vtec: Celestial Blue, bone stock, 90.000km op de teller. Kortom, een zeer zuivere auto, zo zie je ze nog zelden.
Voorts staan er nog twee vintage Honda bromfietsen gestald, en, last but not least, een rode S800 Coupé uit 1968.
De S800 evolueerde uit de S360 (concept car), S500 en S600 modellen. De allereerste sportwagens die Honda ooit bouwde, tijdens de eerste helft van de jaren 60 van de vorige eeuw.
Waar de S500 & S600 enkel in Japan verkocht werden, kwam de S800 ook naar onze contreien, en was verkrijgbaar als roadster of als tweezits Coupé.
Dankzij de opgedane 'know how' uit de Formule 1 en motorfietsproductie, wist Honda 70pk uit de kleine 791cc krachtbron te puren. Een voor die tijd ongezien rendement. Zelfs tot op de dag van vandaag best nog knap, rekening houdend met de beperkte longcapaciteit ...
Met een leeggewicht van om en bij de 700 kilogram, komt deze achterwiel aangedreven, vintage sportauto nog behoorlijk vlot van zijn plek.
De watergekoelde viercilinder krachtbron, voorzien van 4 Keihin carburateurs en dubbele nokkenassen, doet niks liever dan toeren maken. Het maximum vermogen wordt pas om en bij de 8500 omwentelingen bereikt; je kan dit kleine monstertje naar hartenlust laten brullen (tot voorbij 9000 rpm).
Porsche kocht destijds naar verluidt een S800 om de motor te bestuderen, met als doel hun 911 verder te ontwikkelen.
In Stuttgart slaagden ze er immers niet in om hun motoren hoge toeren te laten draaien zonder een reëel risico op schade, hetgeen voor de bulletproof hardcore Honda slechts een fluitje van een cent was / is.
Deze auto wordt dan ook terecht als stamvader van mijn eigen S2000 aanzien.
Toen Jan mij een ritje aanbood, was ik dan ook helemaal in de zevende hemel.
Maar first things first. Het blijft tenslotte een 47 jaar oude auto; preventief alle vloeistoffen nakijken en de auto al wat op manuele choke warm laten draaien.
Na het omdraaien van de contactsleutel uiterst links, ontwaakt het oude krijgertje. Pruttelend en grommend, klaar om zijn passagiers te verwennen op een zeldzame sensatie van het zuiverste soort.
Louter instappen is echter al een belevenis op zich: wat zijn die dorpels hoog, ligt dat ding laag en is die instapruimte krap! Benen eerst naar binnen schuiven en dan neerploffen op het kleine met zwart leder beklede sportstoeltje. Oef, gelukt. I'm in.
Veiligheidsgordels vallen er niet te bespeuren, een achterbank of radio al evenmin. Less is in dit geval zeker more: een pur sang sportauto.
Rijden maar. Eerst rustig de vintage mechaniek de tijd geven om tot zichzelf te komen. Het houten sportstuur stevig in de hand, en steeds met een half oog loerend naar de water- en olie temperatuurmeters.
Gaandeweg pruttelt de motor minder; choke uit. Niet veel later ontwaar ik een geur van warme olie in de cabine. Bij een moderne auto slaat de angst je dan om het hart, maar in dit geval geeft de S800 je gewoon een seintje dat hij er klaar voor is...
Gas erop! Schreeuwend van genot schiet de naald van de toerenteller naar 9000 rpm. Hup, in zijn twee. Het valt op hoe goed de motor meteen oppakt en vlot doorstoomt naar om en bij de 80 per uur op de teller. In derde versnelling tikken we al gauw 110 aan, al voelt dit net alsof het een stuk harder gaat.
Hiervoor zijn de lage zitpositie, het ontbreken van enige geluidsisolatie die naam waardig en de stugge vering in hoofdzaak verantwoordelijk.
Het schakelen op zich verloopt wat stroever dan in een moderne auto, maar mits een vaste hand, laat de gesynchroniseerde vierbak zich nog vrij vlot bedienen.
En dat is nodig ook, want door het hoogtoerige karakter, zit er onder de 5000 rpm niet al te veel 'schwung' in de koppelarme motor. Regelmatig terugschakelen is bijgevolg haast een must, en al zeker wanneer je de vaart erin wil houden. Maar als doorwinterd Honda-rijder, deert mij dat uiteraard allerminst.
Ook in de bochten blijkt de kleine hooligan een feest. Dankzij de vrij directe, nog onbekrachtigde besturing en starre achteras, kan je het kontje lekker dwars laten schuiven. Enige ervaring en respect blijft echter geboden, je bent tenslotte met iets kostbaars en bijzonders op pad.
En dat merk je ook onderweg. Overal staren de mensen zich haast een ongeluk naar onze kleine brulkikker.
De topsnelheid van deze pocket bolide zou om en bij 160 (rond de 180 op de speedo) kilometer per uur bedragen. Ook al heb ik dit rode exemplaar wat dat betreft niet tot het uiterste gedreven, ik geloof Honda op hun erewoord.
Een half uurtje later staan we opnieuw op de oprit van Jan's huis, allen nog nagenietend van het zonet ervaren onversneden rijplezier...
Deze rode Coupé is al sinds 1981 in Jan's bezit, Tot op heden is Jan nog steeds actief binnen de Nederlandse S800 Club.
Als eerbetoon, een YouTube filmpje van een S800 in volle actie = https://www.youtube.com/watch?v=ViAM7AHheJg
Ik kon het dan ook niet laten om een lichtblauwe Tomica S800 Coupé op schaal 1/64, als aandenken mee naar huis te nemen.
Een bezoekje aan Hondamobilia is meer dan de moeite waard. Ik ging dan ook maar wat graag op de uitnodiging in.
Bedankt Jan, voor deze onvergetelijke dag.